E-bültene 
Zeynep Gizem Ergün Özdel1 , Fatma Dilşad Aksoy2 , Beyhan Bülbül2 , Solmaz Çelebi2 , Mustafa Hacımustafaoğlu2 2Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı, Çocuk Enfeksiyon Hastalıkları Bilim Dalı, Bursa, Türkiye
Özet
Amaç: Çocukların sağlığını korumak için anne sütüyle birlikte bilinen en etkili ve ekonomik yöntem aşılamadır. Ülkemizde ulusal takvim (UT) aşıları ile aşılanma hızı genel olarak %95-%98 arasında değişmektedir. Ulusal takvime ek (UTE) aşılar (Rotavirüs, Meningokok, Human Papilloma Virüs, influenza gibi); çocuk enfeksiyon hastalıklarının ulusal takvimine ek olarak önerilmekte ve izleyen doktorun bilgilendirmesi, önermesi ve ailelerin aşı maliyetini karşılaması ile sağlanmaktadır. Çalışmamızda polikliniğimize başvuran UTE aşı bilgilendirmesi ve önerisi yapılan ailelerde ve kronik hastalığı olan olguların bu aşıları yaptırma oranlarının belirlenmesi ve karşılaştırılması amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntemler: Son 1 yıl içinde yapılan çocuk sağlığı izlemi ve aşı polikliniği başvuruları geriye dönük olarak incelenmiştir. Çalışmaya UTE aşı olarak Rotavirüs, Meningokok ACWY ve Meningokok B, HPV ve mevsimsel influenza aşıları uygulanan olgular değerlendirmeye alınmıştır.
Bulgular: Toplam 710 olgunun (205’inde altta yatan kronik hastalık var) 1753 poliklinik başvurusu değerlendirilmiştir. Olguların 235’ine (%33,1) UTE aşı önerilerinde bulunulmuş, takvim oluşturulmuş ancak aile istemediği veya aşı zamanı uygun olmadığı için aşı yapılmamıştır. Kalan 475 olguya (%66,9) ise aile isteği doğrultusunda UT veya UTE aşı uygulanmıştır. UTE aşı yapılma oranlarımız Meningokok ACWY %13,1 (62/475), Meningokok B %11,8 (56/475), Ro-tavirüs %35,6 (25/71), mevsimsel influenza %7,8 (6/77), HPV %4,3 (4/92) olarak bulunmuştur. Kronik hastalığı olmayan olguların %20,7’si, kronik hastalığı olan olguların %35,9’u en az bir UTE aşı ile aşılanmıştır.
Tartışma: Aileye bilgilendirme ve öneri yapıldığında UTE aşıların uygulanma oranı %16,1 (114/710) olarak bulunmuştur. En sık uygulanan UTE aşıların Meningokok aşıları ve Rotavirüs aşıları olduğu gösterilmiştir. Kronik hastalığı olan olguların, olmayanlara göre UT ve UTE aşılanma oranlarının daha yüksek olduğu görülmüştür. Ülkemizde UTE aşılanma oranları ile ilgili yapılmış çalışmalar spesifik gruplarda ve sınırlı sayıdadır. Çalışmamız sonuçları gelişmiş ülkel-erdeki aşılanma oranları ile karşılaştırıldığında aşılama oranlarımız hastalıkla mücadelede yetersiz görünmektedir. UTE aşıların Genişletilmiş Aşı Programına eklenmesi hem UTE aşılara olan güveni arttıracak hem de toplum bağışıklığını güçlendirebilecektir.
Zeynep Gizem Ergün Özdel1 , Fatma Dilşad Aksoy2 , Beyhan Bülbül2 , Solmaz Çelebi2 , Mustafa Hacımustafaoğlu2 2Division of Pediatric Infectious Diseases, Department of Pediatrics, Uludağ University Faculty of Medicine, Bursa, Türkiye
Abstract
Objective: The most effective and economical method known to protect children’s health, alongside breastfeeding, is vaccination. In our country, the vaccination rate with national calendar (NC) vaccines generally ranges between 95% and 98%. Additional vaccines to the national calendar (ANC) are recommended by pediatricians, with families providing the vaccines, and caregivers covering the cost. This study aimed to determine and compare the rates of receiving ANC vaccines in families who received ANC vaccination information and recommendations, as well as in patients with chronic diseases attending our clinic.
Material and Methods: Child health monitoring and vaccination clinic applications made in the last year were examined retrospectively. Cases who received rotavirus, meningococcal ACWY and meningococcal B, HPV, and seasonal influenza vaccines as ANC vaccines were included in the study.
Results: A total of 1753 outpatient clinic visits of 710 cases (205 with underlying chronic diseases) were evaluated. Our ANC vaccination rates were found to be 13.1% (62/475) for meningococcal ACWY, 11.8% (56/475) for meningococcal B, 35.6% (25/71) for rotavirus, 7.8% (6/77) for seasonal influenza, and 4.3% (4/92) for HPV. Among cases, 20.7% without chronic diseases and 35.9% with chronic diseases received at least one ANC vaccine.
Conclusion: When families were provided with information and recommendations, the administration rate of ANC vaccines was 16.1% (114/710). The most commonly administered ANC vaccines were meningococcal and rotavirus vaccines. Cases with chronic diseases had higher NC and ANC vaccination rates than those without. Studies on ANC vaccination rates in our country focus on specific groups and are limited in number. Adding ANC vaccines to the Expanded Vaccination Program could increase confidence in ANC vaccines and strengthen community immunity.
